โลกใบเดิม กับความดีที่ยังคงอยู่รอบตัวเรา …

ในห้วงเวลาแห่งความเศร้า… เรากำลังทำอะไรกันอยู่

เช้าวันนี้ผมตื่นขึ้นมา ได้ยินเสียงนกกำลังร้องต้อนรับวันใหม่ หลังจากเมื่อคืนฝนตกอย่างหนัก ทำให้ตอนเช้าอากาศเย็นกว่าปกติทุกวัน…

ด้วยความงัวเงีย… ผมเดินไปหยิบแก้วกาแฟใบโปรดในชั้นวาง ต้มน้ำร้อน เตรียมกาแฟยามเช้า ผมดื่ม… และรู้สึกว่ากาแฟวันนี้ัขมกว่าทุกวัน….

ผมเองอยู่ในโลกแห่งการลงทุนมาหลายปี ผ่านเรื่องร้ายๆ มามากมาย แต่เรื่องที่ดูเหมือนจะร้ายแรงที่สุดที่มันเข้ามากระแทกใจของผมคงเป็นห้วงเวลาแห่งความเศร้าที่กำลังเป็นอยู่ ณ.ตอนนี้ …

…

ในห้วงเวลานี้เราทำอะไรกันอยู่?

สำหรับหลายคนมีคำตอบในใจแล้ว คือ การทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด

หน่วยที่เล็กที่สุดของสังคมก็คือ “คนหนึ่งคน”

หากคนหนึ่งคนเป็นคนคุณภาพ เป็นคนดี … และถ่ายทอดความดีไปสู่คนรอบข้าง

สังคมนั้นๆ ก็จะดี และพัฒนาไปด้วย

ในทางกลับกัน หากคนในสังคมเป็นคนไม่ดี ไม่มีคุณภาพ

ก็ยากที่จะทำให้สังคมนั้นๆ มีคุณภาพโดยภาพใหญ่

คนหนึ่งคน คือ พลังของสังคม

พลังของสังคมก็จะเกื้อหนุนคนในสังคมเช่นกัน

…

…

ผมยืนนิ่งอยู่ในความเงียบในใจ แม้นกยังคงส่งเสียงร้อง แต่ผมกลับไม่ได้ยิน มือจับแก้วกาแฟด้วยใจที่หดหู่ แม้แต่ตอนนี้น้ำตาผมยังซึม …

ที่จริงแล้ว ความดีไม่หายไปไหน แต่ยังคงสถิตอยู่ทุกที่ ในใจของคนไทยทุกคน…

“โลกใบเดิม แต่ความดียังคงอยู่รอบตัวเรา”

ผมคงสรุปได้แค่นี้จริงๆ …