วีไอมือใหม่ "ความรู้สึกของอาชีพนักลงทุน"

การจะเป็นนักลงทุนมืออาชีพที่คุณคิดจะทำมันจริงจัง เป็นเรื่องของ “ชีวิต” การหาเลี้ยงชีพ ด้วยการเป็นนักลงทุนนั้น ไม่ใช่เรื่องล้อกันเล่นนะครับ ผมขอเน้นย้ำว่า…  “ความรู้สึกต้องได้” ความรู้สึกที่ว่าคืออะไรล่ะ ลองมาแจกแจงกันดูนะครับ

ความรู้สึกที่เชื่อมั่นว่าเราทำได้ 

ความรู้สึกเชื่อมั่นว่าเราทำได้ จะเป็นแรงขับดันให้เรา “เอาจริง” กับเส้นทางของนักลงทุนมืออาชีพ เมื่อเรามีความรู้สึกที่เชื่อมั่นโดยปราศจากความลังเลสังสัย อะไรๆ ที่เข้ามาท้าทายเราก็จะไม่กลัว เพราะอุปสรรคต่างๆ หากเรามองให้เป็น “เพื่อน” เมื่อเราผ่านมันไปได้แล้ว เราย่อมต้องเข้มแข็งขึ้นแน่ๆ ดังนั้นอุปสรรคก็คือ “ความท้าทาย” นั่นเองครับ โดยความเชื่อมั่นสำหรับผมแล้วจะแบ่งเป็น 2 ประเภท ได้แก่ ประเภทแรกความเชื่อที่มีความอยากผสมเข้ามาด้วย ความเชื่อแบบนี้จะทำให้เราร้อนรนอยากประสบความสำเร็จเร็วๆ โดยส่วนใหญ่แล้วคนที่เชื่อแบบนี้มักจะใช้เวลานานกว่าจะสำเร็จจริง หรือไม่ก็อาจสะดุดขาตัวเองเนื่องจากวิ่งเร็วเกินไป ส่วนความเชื่อประการต่อมาก็คือ การเชื่อโดยบริสุทธิ์ใจว่าสำเร็จแน่ เมื่อเราเชื่อมั่นว่าสามารถมีอาชีพเป็นนักลงทุนได้แน่อย่างบริสุทธิ์ใจ ปราศจากความลังเลสงสัย แบบนี้สำหรับผมแล้วโอกาสสำเร็จจริงมีสูงมากครับ ข้อแม้ก็คือต้องไม่อยาก ไม่โลภ มากจนเกินไปเท่านั้นเองครับ 

ความรู้สึกสนุก และท้าทาย

เป็นความรู้สึกที่ต่อเนื่องจากความเชื่อมั่น หากเราเชื่อมั่น เวลามีอุปสรรคเข้ามา เราจะมองเห็นอุปสรรคเป็นความท้าทาย เมื่อทุกอุปสรรคเป็นความท้าทายแล้ว คำว่า “อุปสรรค” ก็ไม่มีสำหรับนักลงทุนสายอาชีพอย่างเราอีกต่อไปแล้ว จริงมั้ยล่ะครับ และแน่นอนที่สุดว่าทุกอุปสรรคจะทำให้เราเก่งขึ้น แกร่งขึ้น รอบคอบขึ้น อย่างไม่้ต้องสงสัยอะไรเลย

ความรู้สึกอดทน มีคนกล่าวเอาไว้ว่าความอดทนก็คือ “ขันติบารมี” นักลงทุนที่ดีต้องมีขันติ หรือความอดทนต่อสิ่งที่เข้ามาท้าทายเส้นทางของอาชีพเราครับ เพราะการที่เราตัดสินใจออกมาเป็นนักลงทุน Full Time ก็หมายความว่าเราจะไม่หันหลังกลับอีกต่อไป และสิ่งที่เราต้องเผชิญก็คือ “สภาวะที่ผันผวน” หากเรามีใจอ่อนแอ ไม่อดทนมากพอ ก็ยากที่จะผ่านมันไปได้ด้วยดีครับ

ความรู้สึกภาคภูมิใจ และพอใจ อันที่จริงแล้วไม่ว่าอาชีพอะไรก็ตามหากทำแล้วไม่รู้สึกภาคภูมิใจ และพอใจในอาชีพของตน โอกาสก้าวหน้าก็คงเป็นไปได้ยาก แต่สำหรับอาชีพนักลงทุนแล้วนั้น ความรู้สึกภาคภูมิใจก็คือการที่เราหมดความสงสัยในอาชีพนี้ และพอใจกับสิ่งที่เรามีสิ่งที่เราเป็น พอใจกับผลกำไรตามความรู้ความสามารถของเรา หากเราทำได้ก็จะเกิดสิ่งที่เรียกว่า “ความนับถือตนเอง” หากเกิดความนับถือตนเองโดยมีพื้นฐานจากความภาคภูมิใจ และพอใจ แล้วคุณก็จะไม่กลัวอะไรอีกต่อไปแล้ว แต่ต้องวงเล็บไว้หน่อยหนึ่งว่าการที่เราไม่กลัว ไม่ใช่เราประมาทนะครับ หากเราคิดว่าตัวเราเองเจ๋งแล้ว ดีแล้ว จะไม่พัฒนา การที่ไม่พัฒนาเท่ากับคุณเริ่มที่จะก้าวถดถอยแล้วล่ะครับ

เป็นอย่างไรบ้างครับ “ความรู้สึก” ของการเป็นนักลงทุนมืออาชีพ ที่ความสำเร็จมักจะแปรผันตามความจริงจังกับความตั้งใจของคุณเอง แต่ถ้าหากยังไม่พร้อมจริงๆ ผมเข้าใจว่าวิธีการผลิตกระแสเงินสดเข้าสู่ชีวิตด้วยการทำงานประจำก็ไม่ได้เลวร้ายไปเสียทีเดียวครับ

อันที่จริงยังต้องมีความรู้สึกอีกมากมายที่จะเกิดขึ้นระหว่างเส้นทางสู่นักลงทุนแบบเต็มตัว ซึ่งผมจะค่อยๆ บอกเล่าให้ฟังในตอนต่อไปก็แล้วกันนะครับ หากเพื่อนๆ คนใหนมีข้อแลกเปลี่ยนหรืออยากจะแนะนำอะไรก็ฝากข้อความไว้ได้นะครับ ยินดีรับฟังทุกข้อคิดเห็นชี้แนะครับผม 😀

ต่อจากนี้ไปจะเข้าสู่โหมดของอาชีพนักลงทุนแล้วล่ะครับ ผมเข้าใจว่าจากบทความในตอนที่ผ่านๆ มา น่าจะทำให้คุณผู้อ่านหลายท่านได้ตัดสินใจที่จะลงทุนในแนวทางที่ต้องการได้เป็นที่เรียบร้อย แต่สำหรับผมแล้วผมจะเน้นที่การลงทุนแนวเน้นคุณค่า หรือลงทุนแนว VI นั่นแหละครับ สำหรับเรื่องราวของการลงทุนแนวนี้คุณผู้อ่านจะได้พบในตอนต่อจากนี้ หากใครคิดว่าไม่ใช่แนวทางของตนเองจริงๆ ก็ไม่จำเป็นต้องอ่านต่อไป แต่ถ้าคิดว่า “ใช่” ตามผมมาได้เลยครับ… 

(นายแว่นธรรมดา)